รายละเอียดบทความ
| ชื่อเรื่อง |
ปัจจัยที่มีผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาจีนมหาวิทยาลัยบูรพา
|
| ชื่อเรื่องรอง |
|
| ชื่อผู้แต่ง |
| 1. | FANG MEI QIN |
| 2. | ภารดี อนันต์นาวี |
|
| หัวเรื่องคำสำคัญ |
| 1. | นักศึกษาจีน |
| 2. | มหาวิทยาลัยบูรพา |
| 3. | ผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน |
|
| หัวเรื่องควบคุม |
|
| คำอธิบาย / บทคัดย่อ |
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาจีนมหาวิทยาลัยบูรพา กลุ่มตัวอย่างใช้การสุ่มแบบแบ่งชั้น ได้แก่ นักศึกษาจีนที่ศึกษาอยู่ในมหาวิทยาลัยบูรพาจำนวน 198 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามเกี่ยวกับสถานภาพของนักศึกษาจีน ปัจจัยด้านผู้เรียน ด้านครอบครัว ด้านสถานศึกษา ด้านเพื่อนและสังคม มีค่าอำนาจจำแนกรายข้อ .27 ถึง .90 ค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถาม .97 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ประกอบด้วย ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน (Pearson’s Product Moment Correlation Coefficient) การวิเคราะห์การถอดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน (Stepwise Multiple Regression Analysis)
ผลการวิจัย พบว่า
1. สัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษามหาวิทยาลัยบูรพา โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง(x̄ = 2.96) เมื่อจำแนกตามระดับปริญญา นักศึกษาจีนระดับปริญญาตรีโดยรวมอยู่ระดับปานกลาง (x̄ = 2.84) นักศึกษาจีนระดับปริญญาโดยรวมอยู่ระดับดี (x̄ = 3.84) นักศึกษาระดับปริญญาเอกโดยรวมอยู่ระดับดีมาก (x̄ = 3.94).
2. ปัจจัยด้านผู้เรียน ด้านครอบครัว ด้านสถานศึกษา ด้านเพื่อนและสังคม มีตัวแปรทั้งหมด 15 ตัวร่วมกันมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาจีนมหาวิทยาลัยบูรพาได้ร้อยละ 22
3. ปัจจัยที่สามารถพยากรณ์ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาจีนมหาลัยบูรพา (Ŷ) มี 3 ตัวแปร ได้แก่ แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียน (X5) การทำงานระหว่างเรียน (X7) แรงจูงใจและแรงกดดันทางสังคม (X22) โดนมีอำนาจในการพยากรณ์ร้อยละ 16.20 มีสมการพยากรณ์ในรูปแบบคะแนนดิบดังนี้ = 2.867 + .397 (X5) + .208(X7) -.402(X22)
|
รายละเอียดวารสารเพื่อติดตามอ่านบทความฉบับเต็ม (Full Text)